Don't care... and never will.



Λοιπόν μετά από άπειρο καιρό και πάλι Blogging. Τις προάλλες, ενώ ήμουν έξω, δείχνοντας και λέγοντας τίποτα άλλο από αυτό που έχω στο μυαλό μου ( ναι... έχω και από αυτό ;) κάποιος μου είπε " Μα καλά πως τα λες έτσι αυτά!". Να ξεκαθαρίσω κάτι, δεν μ' αρέσει να προσβάλω κανέναν και δεν το κάνω, φυσικά σαρκάζω τους πάντες και τα πάντα, σ' αυτούς συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου, οπού αυτοσαρκάζομαι όσο περισσότερο μπορώ. Φυσικά γελάω όταν κάποιος μου την "πει" ( πληρωμένη... ) δηλ. σε σαρκάζει και ο άλλος. Θέλω σε όσους διαβάζουν αυτό το blog να μάθουν ένα πράγμα για εμένα:

"I DON'T FUCKING CARE" για το τι γνώμη έχει ο οποιοσδήποτε για εμένα, τα άτομα που πραγματικά με νοιάζει οι άποψη τους μπορώ να τα μετρήσω στα δάκτυλα του ενός χεριού και πάλι να έχω περίσσια δάκτυλα. Αυτόν η άποψη για εμένα με νοιάζει γιατί αυτοί με ξέρουν έστω όσο μπορεί κανείς να πει ότι ξέρει κάποιον άλλο. Οι γνώμη τον άλλο ποτέ δεν με επηρεάζει, απλά ανάλογα για το τι γνώμη έχει ο άλλος για εμένα μπορεί να αλλάξει την δική μου απέναντι του. Όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν με κανέναν τρόπο ότι δεν δέχομαι συμβουλές αλλά τις ενθαρρύνω εν αντιθέσει.

Την προσωπική και ταπεινή μου γνώμη. Να μην σας νοιάζει τι λένε η νομίζουν οι άλλη για εσάς παρά μόνο αν πραγματικά ο άλλος σας νοιάζει και σας αγγίζει. Υπάρχουν πολύ λίγα άτομα σ' αυτόν τον κόσμο που είναι πραγματικά κοντά μας, μοιραστείτε τις ωραιότερες και χειρότερες στιγμές μαζί τους. Γιατί όπως και στα γλυκά... μπορεί την ζάχαρη να την γευόμαστε πρώτα αλλά αν δεν το ψείσεις μαζί με όλα τα ασήμαντα και πικρά αλλά υλικά, στο τέλος θα έχεις μια γεύση άνοστη, κενή και στυφή. Γιαυτό κάντε ένα κόπο. Όταν κάποιος σας πει να πάτε για πολλοστή φορά σε κάποιο μαγαζί που η μουσική παίζει στα 40.000 dB και σε ποτίζουν ποτό με βενζίνη, πείτε ένα "iGamisou" και περάστε με κάτι τουλάχιστον εποικοδομητικό την ώρα σας.

Τέλος, VotD: