Έχω βαρεθεί την υποκρισία. Θα ήθελα να εκφράσω μια άποψη μου. Όλοι οι νόμοι γραμμένοι και άγραφοι, ηθικοί και ανήθικοι, όλα αυτά τα "όρια" που έχετε θέσει στους εαυτούς σας με το τι είναι λάθος και σωστό.
Η απάντηση που έχω δώσει εδώ και πάρα πολύ καιρό στον εαυτό μου είναι τίποτα. Όσο παράξενο και αν φαίνεται στην ανθρώπινη φύση δεν μπορούμε να πούμε αυτό είναι λάθος και αυτό είναι σωστό. Για κάποιον μπορεί να είναι λάθος για άλλον όχι. Κάποιος μπορεί να πει "Ναι αλλά ξέρω τις απόψεις του άλλου". Αν αυτό νομίζεις και εσύ που διαβάζεις αυτό το blog τότε κάνεις πολύ μεγάλο λάθος. Ούτε εγώ δεν ξέρω τον εαυτό μου ακόμα και οι ψυχολόγοι δεν ξέρουν τους ασθενείς τους. Απλά βάση αυτών που έχουν μάθει λένε "ξέρεις αυτός αντιδρά σύμφωνα με αυτόν τον τρόπο που είναι σύνθεση των τάδε βασικών προτύπων".
Το μεγάλο πρόβλημα λοιπόν είναι. Οι άνθρωποι για να μπορέσουμε να ζήσουμε θέσαμε νόμους, ήθη κ.α. Για να το κάνουμε αυτό τραβήξαμε κάποιες γραμμές. Αυτές οι γραμμές μας χωρίζουν και μας ενώνουν. Δεν μπορώ να πω αν είναι λάθος ή όχι. Όλα είναι πολύ σχετικά και όμως τα πάντα είναι άσχετα. Γι' αυτό όποιος διαβάσει αυτό το post να έχει υπόψη η ζωή δεν είναι ένα σύνολο από γραμμές. Δεν είναι ούτε κύκλος ούτε ευθεία. Είναι εμπειρίες που μαζεύεις από τα άτομα που είναι κοντά σου.
Προσωπικά δεν θέλω να πιστεύω σε θεούς και δαίμονες. Φυσικά και υπάρχει μια ανώτερη δύναμη που έφτιαξε τα πάντα. Αλλά αμφιβάλω αν αυτή η δύναμη χέστηκε για το τι κάνω εγώ. Πιστεύω στους ανθρώπους. Αν και ακόμα δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε από τα άλλα ζώα. Σκοτώνουμε, νοιαζόμαστε για την αγέλη μας, τσακίζουμε των ποιο αδύναμο.
Θέλω να πιστέψω πως αυτό θα αλλάξει. Αν πιστεύεις ότι "ο Θεός" αυτής της γραμμής που κάποιος άλλος χάραξε για εσένα και εσύ ακολουθείς νοιάζεται θα σου δείξω.
"Σκότωσε έναν και είσαι δολοφόνος, σκότωσε χιλιάδες και είσαι στρατηλάτης σκότωσε τους όλους και είσαι θεός". Από τον βαθμό τον φυσικών καταστροφών δεν βλέπω κανέναν θεό να νοιάζεται για την ζωή των ανθρώπων από τον βαθμό τον ανθρώπινων καταστροφών, δεν βλέπω ανθρώπους να νοιάζονται για την φύση και τους άλλους. Από της γραμμές που τραβάτε κάθε μέρα ποιο πολύ δεν βλέπω τους και όταν δεν βλέπεις δεν είσαι ελεύθερος.
Σταματήστε λοιπόν να νοιάζεστε τι θα πει ο ένας τι θα πει ο άλλος. Το πολύ πολύ να σας πούνε κάφρο. Δεν έχει σημασία οι γραμμές είναι τόσες πολλές που οι περισσότεροι κινούνται από αυτές σαν μαριονέτες.
Αυτό που θα πω σαν συμβουλή. Οι μουτζούρες είναι διασκεδαστικές, αφήστε κάτω το μολυβί των στερεοτύπων και της ξεροκεφαλιά και αρχίστε να έρχεστε έστω και λίγο ποιο κοντά σε άτομα που σας νοιάζουν και σε άλλους. Γιατί έτσι γίνονται οι αναμνήσεις. Με πόνο, με γέλια με ιδρώτα με κούραση, με αδικίες, με φίλους. Και αν όλα αυτά που είπα σου φάνηκαν επίπονα θα σε ρωτήσω. Αν όλα ήταν καλά, θα καταλάβαινες τι δεν είναι ?
SoTD 1o >> Παύλος Παυλίδης - Όταν Πεθαίνει Γύρο Κάθε μορφιά << :
2o >> Ξύλινα Σπαθιά - Ο Βασιλιά Της Σκόνης <<:
0 comments:
Post a Comment